Afbeelding
Zomerblues

Zomerblues

De voorstad bloeit

Blij dat die te korte, donkere dagen voorbij zijn. Genieten van de zon. Nu zal het echt niet meer sneeuwen. De zomer is er. Na een COVID-winter. En toch horen we in dat vreemde liedje van Eddie Cochran (1958): “There ain’t no cure for the summertime blues”. Gecoverd door talloze artiesten, tot Lana Del Rey in 2012 zelfs een stap verderzette met “Summertime Sadness”. Verdriet. Begrijpen we dit als een stemmingswisseling? Misschien wel bipolair? Een depressieve stoornis? Het blijkt een symptoom van de wankele, kwetsbare mens. Vreemd voor wie rechtop en zorgeloos door de zee waadt, openstaat voor alles wat komt en blij is met de zomer, blij met de winter.

Zelf kan ik me zomerse irritatie voorstellen. De dagen, vooral de hete, slepen zich voort. Ze rijgen zich aan elkaar en de nachtelijke rustpunten zijn te kort. Het is noodzakelijk dat het af en toe rustig is, koel, zonder dat beukende zonlicht. Ook de zonnen van Vincent van Gogh zijn eerder dreigend en agressief. Die zorgen soms voor knock-outs en SAD’s, seizoensafhankelijke depressies (seasonal affective disorders). Eén op de tien mensen voelt zich frequent verdrietig in de zomer. Ze hebben het gevoel dat ze plezier moeten hebben, maar hun depressieve symptomen verhinderen dit, wat leidt tot isolatie.

De Amerikaanse psychiater Rowles specialiseerde zich in de zomerblues. De zon vermindert de melatonineproductie in ons lichaam en beïnvloedt de stemming. Wie eraan lijdt, slaapt slecht, heeft minder energie en gaat gebukt onder de hitte en de verhoogde luchtvochtigheid. Hij is angstig, vermijdt drukte, massa’s zweterige lichamen en zomerfeesten. Zomerblues zorgt voor stress en vermindert het hongergevoel. Bepaald niet dramatisch en bij te sturen door jezelf wat te beschermen en te organiseren. Bouw wat regelmaat en zelfdiscipline in. Ga agitatie uit de weg. There is a cure for the summertime blues.

Zegt Rowles: “Het zit in de familie, vrouwen hebben 4 keer meer kans op zomerse SAD en dicht bij de evenaar wonen verhoogt het risico.” U weegt maar af of u het hebt of voelt naderen. Soms durven we toch te denken: “Zou de bakker die klaar staat om 1000 sandwiches te bakken, dat ook voelen? Of de boer die zijn 5 hectaren moet hooien?” Huisdokters en psychiaters zoeken telkens de gulden middenweg bij een diagnose en een eventuele arbeidsonbekwaamheid. Wij hopen dat zij de laatsten zijn die de zomerblues aanmoedigen of cultiveren.

Kop op. Breek uit. Wie de dood van een geliefde heeft meegemaakt in COVID-omstandigheden zal die summertime blues relativeren. Hoogleraar Elke Geeraerts, verbonden aan enkele Britse en Nederlandse universiteiten, pleit voor zelfcontrole, veerkracht en enpowerment in onze softe marshmallow-maatschappij. Zij vindt dat die attitudes ook in de zorg moeten gepromoot worden. Er is nog zoveel te doen, dat het haast onverantwoord lijkt, zich te laten afdrijven op zijn eigen klagerige wolkje. Mensen die het veel slechter hebben dan u, wachten op uw hulp of gewoon een vriendelijk woord. Al dan niet op de terrassen of in onze bubbel, zullen wij met geheven glas een serenade brengen aan de zomer. Geen blues.

Marc van Riel

“De beste weken starten op maandag” (Peter Nice)