Wapenstilstand

12 november 2022, 03:37 Leven en welzijn

Wat mij betreft mag ‘wapenstilstand’ het woord worden van 2022. Dat zou betekenen dat de oorlog tussen Rusland en Oekraïne achter de rug is. Wie had gedacht dat we dit jaar geconfronteerd zouden worden met een gewapend conflict op het Europese vasteland?

Hoe is het zover gekomen?

Voor wie het nieuws een beetje volgt, was het geen verrassing dat in februari de Russische troepen Oekraïne binnenvielen. In 2014 werd de Krim al ingelijfd, na een zogezegd referendum dat met 97% van de stemmen werd goedgekeurd. Dit is een ongelooflijk hoog percentage, zodat het gerucht van intimidatie door Russische soldaten wel waarheid zal bevatten.

Toen al was duidelijk dat de Russische president alles wat anderen denken aan zijn laars lapt, hij wil gewoon het grondgebied van Rusland opnieuw uitbreiden. Volgens mij koestert hij een soort heimwee naar de vroegere Sovjet-Unie. Dus de grote machtsontplooiing van de Russische troepen aan de grens tussen de twee landen was geen toeval, integendeel. Oekraïne binnenvallen was de achterliggende gedachte, die in praktijk werd gebracht. Het smoesje dat Poetin gebruikte ‘om Oekraïne te zuiveren van de nazi’s’ geloven ze ondertussen in Rusland ook niet meer, mag ik hopen. Alhoewel je het de Russische bevolking niet mag kwalijk nemen, ze krijgen slechts eenzijdige berichtgeving te horen via de Staatstelevisie en met de nodige censuur door het Kremlin.

David tegen Goliath

Wat kon het relatief ‘kleine’ Oekraïne beginnen tegen een grootmacht als Rusland? Ondertussen blijkt dat met buitenlandse hulp en steun in de vorm van materiaal en informatie veel mogelijk is. Bovendien speelt het moreel van de soldaten een grote rol. De Oekraïense soldaten vechten voor het behoud van hun onafhankelijkheid, hun territorium en hun familie die daar woont. Zij verplaatsen zich soms in kleine groepjes met quads en zijn zeer mobiel. Als ze ergens een aanval doen, zijn ze weg voor de tegenstander hen kan lokaliseren. Dat zorgt uiteraard voor frustratie bij de bezetterstroepen. Door de gedeeltelijke mobilisatie vechten de Russische soldaten omdat ze moeten, terwijl ze daar uit eigen wil absoluut niet voor kiezen. Aan Russische zijde kan je dus moeilijk spreken van een gemotiveerd leger. Om nog niet te spreken over de bevoorradingsproblemen van voeding, munitie en kleding. De winter staat voor de deur …

Overleven

Wat met de burgerdoelwitten die Rusland bombardeert, als vergelding voor het vernielen van de Krimbrug? Hoe zou jij je voelen als je huis of appartement waar je je veilig waande plots beschoten wordt? Je staat op straat alleen met de kleren die je aanhebt en in het beste geval kan je nog enkele gebruiksvoorwerpen uit de brokstukken halen. Hopelijk ben je niet of maar lichtgewond. De stress die dit met zich meebrengt, brengt je in een overlevingsmodus. Ons oersysteem van vechten, vluchten of verstarren treedt in werking. Dat bepaalt hoe we met de situatie omgaan. Ga jij je moed bijeenrapen en het nodige doen om weer een dak boven je hoofd en eten te zoeken? Neem je je spullen bijeen en vertrek je, weg van je vertrouwde omgeving op zoek naar veiligere oorden? Of blijf je bij de pakken zitten en weet je niet meer wat te doen omdat je hoofd het niet kan vatten?

Hoop op een beter leven

Dat noemen ze dan ‘back to basics’: zorgen voor je primaire behoeften. In dit geval hebben we de vluchtelingenstroom op gang zien komen naar alle landen van Europa. Wat zou jij doen in een dergelijke situatie? Zou je ook niet op zoek gaan naar een veilige plaats waar je kan wonen en werken, zonder je zorgen te hoeven maken of straks je appartement of huis nog overeind staat? Of als je een gezin hebt met kinderen, dan wens je toch dat die naar school kunnen gaan, op een veilige manier? De vluchtelingen die hier komen schuilen, zijn allemaal op de loop voor zulke omstandigheden, in Oekraïne of elders in de wereld. Het is geen nieuw fenomeen. Als je de geschiedenis bekijkt, zijn er door de eeuwen heen altijd migratiestromen geweest. Mislukte oogsten, oorlog en wreedheden joegen mensen op de vlucht. Wat is hiervoor de oplossing? Juist, een wapenstilstand. Als je naar deze vluchtelingen luistert, willen ze meestal niets liever dan terugkeren naar de omgeving waar ze opgegroeid zijn en waar hun familie en vrienden wonen. Laten we samen hopen op een wapenstilstand, dat zou pas een moedige daad zijn van een groot leider.

Kristel Van Doorslaer

www.activational.be