Vrede

12 maart 2022, 11:00 Fik blogt

Op amper 2000 kilometer vanwaar we wonen, worden gezinnen door oorlog uit elkaar gerukt. Vaders nemen afscheid van hun vrouw en kinderen om elkaar te gaan bekampen op leven en dood. Steden liggen onder vuur en veranderen in zwaar bewaakte burchten. Mensen slaan massaal op de vlucht en het leed dat dit alles met zich meebrengt, is niet te vatten. Wat juist de oorzaken zijn en welke motieven de diverse machtsblokken inspireren tot dit mensonterende schouwspel, weet niemand exact. Het resultaat is wel duidelijk. Uitgerekend deze oorlog domineert al dagenlang het nieuws en daarin is Rusland -en meer bepaald Putin- de enige grote schuldige en dus kop van jut.

De aarde ... een wonderlijke bal

Voor de mens voet op aarde zette, was onze planeet een wonderlijke bal in de schoot van Moeder Natuur. Tot dusver werd nog geen bewijs gevonden van leven dat ook maar enigszins lijkt op dat van onze aarde. Alle leven evolueert tot nieuwe en steeds meer gesofistikeerde vormen. De onderlinge strijd van deze levensvormen verdween iedere keer opnieuw tussen de plooien van een nieuw, maar natuurlijk evenwicht. Met andere woorden: we hebben ons bestaan te danken aan een fantastische evolutie en aan een fenomenaal samenspel van ontelbaar veel omstandigheden. Kortom, de evolutie, de aarde en al wat erop leeft, is een even geweldig als wonderlijk toeval.

De mens ... een ‘enfant terrible’

Tijdens de korte periode sinds de mens op aarde kwam, baande hij zich een weg naar de top van de voedselketen. Het grote verschil met andere levende wezens is niet zijn fysieke kracht, noch zijn intelligentie. Door het gebruik van taal en door de ontwikkeling van sociale vaardigheden kon hij samenwerken en veroverde hij de heerschappij over al wat leeft. Vooral na de industriële revolutie werd de impact van de mens op de aarde enorm. We werden heer en meester over alles, behalve ... over onszelf. Onze hebzucht, eerzucht en heerszucht beschadigen elk natuurlijk evenwicht. Politiek, bedrijfsleven en media staan niet ten dienste van mens en natuur, maar handelen steeds meer op een manier die mens en natuur manipuleert en onderdrukt.

Humankind ... onze ware aard

De twee woorden waaruit ‘human-kind’ bestaat, dagen ons uit. Alleen wanneer we menselijkheid en vriendelijkheid centraal stellen, zal vrede zich ontwikkelen op een manier waarop oorlog definitief tot het verleden behoort. We hebben geen nood aan een nationaliteit, een ras ... En meer dan aan een eigen identiteit of cultuur, heeft ieder mensenkind nood aan menselijkheid en oprechte vriendschap.

“Echte vrede realiseer je niet door mensen uit de oorlog te halen, maar wel door de oorlog uit de mens te halen.” - Fik Verbiest