Afbeelding

Tourist LeMC is klaar om Antwerpen nogmaals te veroveren

cultuur

“Met de vlag over m’n schouder loop ik naar ’t stadhuis, gedaan met ’t gespuis, elke rat veeg ik eruit.” Met die gevleugelde woorden opende rapper Tourist LeMC (geboren als Johannes Faes) in 2010 zijn debuutalbum: Antwerps Testament. Sindsdien is zijn ster alleen maar blijven rijzen, zowel in Antwerpen als ver daarbuiten ondertussen. Eind vorig jaar verscheen zijn derde langspeler ‘We Begrijpen Mekaar’. Een uitverkochte Lotto Arena in januari dit jaar was het logische gevolg van het succes van de plaat en op 8 november zal ongetwijfeld ook het Sportpaleis voor de bijl gaan. Mensen zijn Media had de kans om hem eens aan de tand te voelen over zijn laatste wapenfeiten. We zagen een man die de woorden van zijn albums is en leeft. Gelijke delen bescheidenheid en guitige ondeugendheid, zo eigen aan de Antwerpse Seefhoek.


Je hebt net Ubuntu uitgebracht, wat ook het campagnelied van de jaarlijkse 11.11.11-actie is. Kan je iets meer vertellen over het ontstaan van die samenwerking en waarom ze zo belangrijk voor je is?


11.11.11 heeft mij begin dit jaar benaderd om samen iets uit te werken voor de campagne die inderdaad net gestart is, de Changemakers. We waren ook geen onbekenden voor elkaar, want de organisatoren zijn goed bevriend met ex-collega’s van een van mijn managers. Ik vond het onmiddellijk interessant. Ik heb toen heel voorzichtig gezegd: “Kijk, ik zal proberen iets te maken, als het lukt doe ik mee, krijgen we het niet rond dan laten we het vallen, maar ik wil wel proberen. En voilà, het is gelukt!” Het waarom? Ik heb mij nog nooit verbonden aan zo’n grote ngo of een goed doel en eigenlijk mocht dat zeker ook eens gebeuren. Waarom niet nu dan? Er is ook een videoclip aan gekoppeld, omdat ik de kans had met hen hun lokale partners in Congo te bezoeken. Cameraploeg erbij, mooie beelden, echt fijn!


Na je optreden begin dit jaar in de Lotto Arena werd dezelfde avond nog aangekondigd dat de volgende halte het Sportpaleis is. Hoe heb je dat optreden in de Lotto Arena ervaren en wat verwacht je van de show in de nog wat grotere tempel ernaast?


De aanloop naar de Lotto Arena was behoorlijk spannend, want ik zat met een stevige buikgriep de week voor ik op de planken moest verschijnen. Je vraagt je dan wel even af “hoe ga ik mezelf hiervoor klaar kunnen stomen?” Voor de show zelf was ik toch fit genoeg om m’n ding te doen. Ik ben het wel gewoon om voor een luidruchtig publiek te staan, zeker in Antwerpen, dat graag meezingt en daar zullen de Antwerp supporters wel voor iets tussen zitten (lacht). Het was een heel dankbaar publiek dat mij constant feedback gaf en dat geeft mij dan weer ongelooflijk veel energie. Op dat vlak is het echt geven en nemen en dat doet me ontzettend veel plezier. Er was ook een uitgebreid decor waarvan veel werk gemaakt was. Nu verhuizen we naar de ‘Grote Broer’, het Sportpaleis, en daar zullen we proberen het nog wat grootser aan te pakken natuurlijk.


Je lijkt steeds de rust zelf. Kent Tourist LeMC het concept ‘zenuwen’ en heb je die meer of minder voor dit soort grote shows?


Ik zou liegen als ik zou zeggen geen zenuwen te hebben voor dit soort grote shows, want er staat en valt heel veel mee. Er werkt een paar honderd man aan, er is heel wat geld mee gemoeid. Dus je wilt er op dat moment wel gewoon staan. Mijn schrik bestaat erin van “er zou maar eens iets moeten gebeuren, of je valt toch doodziek uit op de dag zelf”, maar op het podium zelf heb ik dat minder. We zijn goed voorbereid, ik ken m’n nummers, ik weet wat er van me verwacht wordt. Dat is eigenlijk het gemakkelijke werk. Voor de show maak ik m’n hoofd even leeg, ik praat wat met de mensen rondom mij, neem het optreden nog eens door en dan is het gewoon gaan.


Je muziek is altijd doordrongen geweest van je liefde voor Antwerpen en specifiek de volkswijk 2060. Kan je in woorden uitleggen wat ze juist voor je betekenen en waarom ze zo’n centrale plaats in je muziek innemen?


Ik laat me inspireren door de omgeving waarin ik leef en in m’n jeugd was dat de wijk waar ik opgegroeid ben, de Seefhoek, en in ruimere context de stad. Het zit gewoon in hart en nieren voor mij. Net zoals het voetbal, boeit zowel de geschiedenis als de actualiteit van mijn stad mij enorm. De stad en haar volk houdt mij gewoon eindeloos bezig. Het is dan ook niet moeilijk voor mij om die liefde weg te schrijven in mijn muziek, maar niettegenstaande het Antwerpse tintje, denk ik dat mijn thema’s heel universeel zijn. Ik denk dat dat nooit sterker naar voren kwam dan op mijn laatste album.


Ik heb je door de jaren zien groeien van een lokale Antwerpse rapper naar een nationaal en later zelfs internationaal fenomeen. Denk je soms terug aan de hele weg die je eigenlijk afgelegd hebt tot dit punt?


Vroeger stond ik op podia soms voor vier, vijf man op te treden. Uiteraard had ik toen nooit durven dromen te staan waar ik nu sta, maar ik kijk er ontzettend graag naar terug (glimlacht). Nu is ‘den Tourist’ wat exclusiever geworden, maar toen was het elke week tot twee, drie shows in jeugdhuizen God weet waar en op kleinere hiphopfestivals. Je kwam daar constant dezelfde lokale helden tegen. Ik denk dan aan mannen als 2000Wat, De Rupelsoldaten en wat later Halve Neuro en Johnny Den Artiest. Je deelt de affiche, je kent elkaar, backstage was het altijd lachen, gieren, brullen. Dat had echt z’n charme en ik denk er soms met heimwee aan terug. Mensen rookten nog overal waar het niet mocht, good vibes door en door, een heel ander circus dan vandaag (lacht). Anderzijds ben ik superblij met waar ik vandaag sta en ik zou het voor niks ter wereld willen inruilen. Toen was toen en nu is nu. Uiteindelijk ben ik blij dat ik nu bepaalde dingen meer kan delegeren en dat alles wat professioneler gaat. Er komt tegenwoordig zoveel werk achter de schermen bij kijken dat ik eigenlijk alleen maar blij kan zijn bepaalde dingen uit handen te kunnen geven. Uiteraard is dat wel gestaag en organisch gegroeid. Als ik plots die sprong van lokale rapper naar tot wat het nu is, had moeten maken had het me waarschijnlijk afgeschrikt. Het is pas met ‘En Route’ in 2015 dat het dan ook echt is ontploft.


(lees verder onder de foto)



Op je laatste album spreekt geregeld de gevoeligste of kwetsbaarste versie van Tourist en misschien iets minder de ‘paljas’ zoals je hem zelf vaak noemt. Bijvoorbeeld in een heel direct nummer als ‘We Begrijpen Mekaar’, waarin alleen zanglijnen zijn te horen en eigenlijk geen enkele rhyme. Hoe komt dat juist? Heeft het te maken met ouder worden?


Sowieso, als je het vergelijkt met mijn eerste album of zelfs nog de nummers daarvoor, zijn mijn scherpste kanten er misschien wel wat af. Hoewel naar mijn gevoel ‘We Begrijpen Mekaar’ als album misschien zelfs opnieuw iets meer richting die old school hiphop gaat bij momenten, met tracks als OLV en Barbaren. Er worden af en toe weer wat stevigere stoten uitgedeeld ook, maar inderdaad, hierop stond ook m’n allereerste echte ballade ooit en volgens mij echt een van m’n krachtigste nummers. Na het uitbrengen van ‘Spiegel’ bleken heel wat mensen de vibe van het album te smaken en dat voelde je dan ook weer in de reacties op de andere singles, die steeds goed onthaald werden.


Waarin zou je zeggen dat de Tourist van ‘Antwerps Testament’ dan veranderd is ten opzichte van die van ‘We Begrijpen Mekaar’? Of zijn ze nog steeds een en dezelfde persoon?


Ik denk dat ik absoluut veranderd ben als mens. De omgeving waarin en de manier waarop ik leef, zijn dan ook compleet veranderd. Ten tijde van het ‘Testament’ zat ik nog op mijn zolderkamertje te krabben bij wijze van spreken. Geld was in die tijd echt een ‘issue’, ik moest tellen om rond te komen. Nu ben ik een vader van twee ‘klein mannen’ met een huis en een auto. Het zijn 2 verhalen: rondhangen op straat met vrienden omdat je toch niets te doen hebt en nu al die verantwoordelijkheden en verplichtingen hebben (lacht). Ik vertrek vanaf een heel andere plek en dat hoor je vast en zeker in mijn huidige muziek.


Wat volgt er na het Sportpaleis? Wat is de volgende stap voor Tourist?


De volgende stap (denkt na)? Eigenlijk hoop ik gewoon de lijn door te trekken op dezelfde manier. De trein bolt mooi zo. Ik wil vooral de positie die ik ondertussen ingenomen heb, behouden en verder waar maken. Bevestigen, dat wil ik doen. Ik heb met heel wat mensen lang en hard gewerkt om een gevestigde naam in het Vlaamse landschap te worden en nu zullen we die verder waarmaken!


Tourist LeMC speelt op 8 november in het Sportpaleis. Tickets zijn te verkrijgen via sportpaleis.be/nl/kalender/2019-2020/tourist-lemc.


Meer info: tourist-lemc.be/


Foto’s: © Jesse Willems

Afbeelding