Portret ... van een probleemoplossing, die naar een groene ontdekking leidde
reizen Eén jaar meer dan een halve eeuw geleden studeerden we af. We vonden elkaar na 20 jaar en na 40 jaar terug tijdens een reünie. Sindsdien zien we elkaar elk jaar. Ik contacteer iedereen tijdig en reserveer een tafel in brasserie De Lindekes in Wilrijk. Veel herinneringen ophalen, lachen en babbelen maken buiten het smullen van het lekkere eten, het hoofdbestanddeel van die avond uit. Meestal zijn we met ongeveer 15 personen en zitten we aan 1 lange tafel.En daar komt het probleem ...
Als de avond voorbij is, komen we telkens tot dezelfde vaststelling. Eigenlijk hebben we maar met een aantal mensen gepraat, namelijk alleen met diegenen die in je nabijheid zaten. Ooit schoven we eens, om met zoveel mogelijk ex-klasgenoten te kunnen praten, na elk gerecht een paar plaatsen op. Dat zorgde echter voor veel rommel in het restaurant. We hebben dat opgegeven.
We zochten naar een oplossing ...
We kwamen op het idee om het etentje te laten voorafgaan door een wandeling. Tijdens het wandelen kun je immers makkelijk van de ene naar de andere laveren, bovendien scherpt het de eetlust en is het een goede, gezonde ontspanning voor de zestigers, die we ondertussen zijn.
Afgesproken! Ik zou op zoek gaan naar een mooie en niet te lange wandeling. Ik ken in Wilrijk voornamelijk de buurt van De Kern, maar daar is het niet echt groen, dus moest ik op zoek op internet. Na enig zoeken vond ik een wandeling, die niet ver van De Lindekes haar vertrekpunt had en waarvan de afstand haalbaar was om vóór een gezellig diner te doen.
De ontdekking: veel groen ...
Van bij het begin van de wandeling, die vertrekt achter de parking van het Universiteitsplein, duik je de natuur in. Je wandelt dan een heel stuk naast de fortgracht van Fort 6. Als je het domein verlaat, steek je de Edegemsesteenweg over en wandel je verder langs volkstuintjes. Meestal vind ik volkstuintjes nogal op ongezellige plaatsen liggen, maar niet hier! Om en rond de tuintjes mooi aangelegde stukjes natuur met zelfs mogelijkheden om wat uit te rusten.
Op het einde hiervan eerst een klein stukje straat en dan weer het groen in. Achter je hoor je de auto’s over de E 19 razen. Een gezellige, kronkelende weg langs de Kleine Struisbeek voert je richting UZA en de universiteit. Je volgt een stukje het Geitenpad en aan alle kanten is de kleur ‘groen’.
Ongeveer 400 meter nadat je de Doornstraat bent overgestoken, moet je over een geïmproviseerde brug het bos in. Als het hard geregend heeft, kan het daar wel heel drassig zijn, maar je zit er wel midden in de natuur! Je wandelt tot je opnieuw in de Doornstraat komt, volgt deze even tot je op je linkerkant het park van Eden in kunt. Dit park is eigenlijk een groot stuk natuurgebied, waar vooral de natte natuur alle kansen krijgt. Je kunt er wandelen, fietsen en spelen en er is ook mogelijkheid om te barbecueën. Voor mij was dit het hoogtepunt van de wandeling. En toen mijn vroegere klasgenoten erdoor wandelden, waren ook zij betoverd door deze mooie plek. Al vlug beslisten sommigen om er terug te keren met de kleinkinderen.
Na het park te hebben doorkruist kom je terug in de straten van Wilrijk terecht, dicht bij je vertrekpunt.
Deze wandeling was een ware ontdekking. Ons probleem bracht ons in contact met een heel gevarieerd, enigszins wild landschap! Twee vliegen in één klap: met z’n allen genoten we van de wandeling en ... met iedereen hebben we een woordje gewisseld.