Monster
MaatschappelijkAndreas, over de drempel van 7 jaar, was bang voor de Killer Clown. Die verscheen voor het eerst in de film “It”’, gebaseerd op het boek van Stephen King. Het gladde van het personage is, dat je van een clown niet verwacht dat hij de mensen de stuipen op het lijf jaagt. Vooral in de VS leidden horrorclowns tot incidenten. Burgers snelden de grappenmakers achterna of reden hen klem, om de smakeloosheid van hun optreden te wreken. Griezelfilms zijn natuurlijk niet nieuw. Uit de eerste helft van vorige eeuw kennen we o.m. Frankenstein, The Phantom of the Opera, Dracula en Dr. Jekyll and Mr. Hyde.
Samen met the Kids On The Block gingen we op zoek naar de rijke verzameling die onze fantasiewereld vult en onze nachten verstoort: orks, trollen, weerwolven, vampieren, zombies, ogers, mummies, gremlins, goblins en demonen. Een aantal daarvan doorploegt de eeuwen, net zoals de heksen en de duivels die bijna universeel het volksgeloof beheersen. De hype rond het monster van Loch Ness, het diepe Schotse meer, gaat terug tot de 7de eeuw. Nessie blijft miljoenen toeristen en zelfs een harde kern van wetenschappers fascineren. De Nepalezen zijn overtuigd van het bestaan van de verschrikkelijke sneeuwman, de yeti. De reusachtige primaat zou de Himalaya onveilig maken en lijkt op de Amerikaanse Bigfoot. Van deze vermeende soort werd zelfs het DNA onderzocht en de FBI publiceerde onderzoeksrapporten.
Angst voor ziekte, dood, water, vuur, pijn, hoogte, diepte, ruimte, geweld, examens, kippen … Je vult persoonlijk maar aan, want angst is individueel. Hij wordt gecultiveerd en gecommercialiseerd. Op kermissen en in attractieparken krijgt hij vorm. Op de Sinksenfoor zagen we doolhoven, spookhuizen en de 60 meter hoge zweefmolen Top of The World. Griezelen maar. De beginsituatie van de populaire escaperooms is weinig aantrekkelijk: je zit er samen opgesloten en zonder oplossing voor de puzzels en raadsels, blijf je ongenadig vastzitten. Op naar folterkelders, maffiabars met tikkende tijdbommen, operatiekamers en benauwende jungles met giftige slangen. Is collectief bang zijn deugddoend?
Angst activeert reflexen, waardoor je aan het gevaar kan ontsnappen. Een schuimbekkende hond springt op je af en je redt het door op een muurtje te klimmen. Die reactie wordt aangestuurd door je hersenen, maar niet altijd in je voordeel. Zelf kan ik een beetje zwemmen -zeg maar: drijven, want records zal ik nooit breken-. Indien ik nu ‘denk’ dat mijn voeten de bodem niet meer raken, word ik verlamd en zink ik. Andreas’ Killer Clown werd inmiddels geparkeerd, nadat we voor hem een heus Killer Clown-masker kochten en hij nu zelf de straat op stelten zet. Belet niet dat velen levenslang hun belastende trauma’s meeslepen, waaraan alleen psychotherapeuten kunnen werken.
Blijft vooral één onopgelost probleem: waarom mensen monsters creëren. Verkneukelen ze zich in of identificeren ze zich met andermans angst en ellende? Zijn ze nieuwgierig, zoals autobestuurders in een kijkfile? Gaat het over pestgedrag? In elk geval nemen we wel eens een pretbeleving waar, wanneer de neefjes onze verre nicht aan het schrikken brengen. We tasten blijkbaar de grenzen af tussen wat echt schrikbarend is en wat doorzichtig en fake is. Verder projecteren we met spanning en plezier onze eigen angsten in nieuwe of bestaande beelden en monsters. Het is een weinig zinvolle vlucht, maar het reduceert onze angst, die een slechte raadgever is. Laten we ons ondertussen vooral niet opjagen door de Limburgse wolven.
Marc van Riel