Afbeelding
Lief

Lief

Fik blogt

Kleine engel Cupido scherpt zijn pijlen en bereidt zich volop voor op Valentijn, de dag waarop mensen hun geliefde verrassen. Hoe men omgaat met relaties hangt sterk af van de plaats waar men wordt geboren en van de tijdsgeest waarin men opgroeit. Ondanks dat statistieken aantonen dat huwelijken alsmaar sneller op de klippen lopen, wordt een vaste stabiele relatie nog steeds beschouwd als een normale stap in de zoektocht naar meer levensgeluk. Maar slaan we geen belangrijke stap over?

Bemin je naaste zoals jezelf

Amper enkele generaties geleden was het kerkelijke gezag de autoriteit bij uitstek voor het aansturen van menselijk gedrag. ‘Bemin je naaste zoals jezelf’ is het belangrijkste gebod in de christelijke traditie. Toch gaat de kerk er vanuit dat de mens zondig wordt geboren en pas deugt in de mate dat hij zijn lichamelijke lusten in toom kan houden. De kleine gemeenschap waarin men vroeger leefde, zorgde voor een strikte sociale controle en tevens voor een sociaal vangnet voor wie met problemen kampte.

Nauwelijks enkele decennia later leven we in een seculiere, individualistische maatschappij die marktgedreven is. Wat voorheen het dorp was, is nu de hele wereld en het sociale vangnet werd een ‘social network’ met zodanig grote gaten dat steeds meer mensen wegzinken in een oceaan van eenzaamheid. Het neoliberalisme biedt iedereen ‘gelijke’ kansen en stelt het leven voor als iets wat perfect ‘maakbaar’ is. Wie zijn leven niet op de rails krijgt, heeft dat volledig aan zichzelf te wijten en is een ‘loser’ die afvalt. Het kompas voor ons handelen is niet langer het schuldgevoel omtrent wat goed of slechts is. Wel de concurrentiestrijd met anderen en zelfs met onszelf, want we moeten toch iedere dag een betere versie worden van onszelf!

Eerst jezelf vinden, dan jezelf geven

Zowel de katholieke dogma’s als het neoliberale vrije marktsysteem blijken ontoereikend om de mens de weg te wijzen naar een leven dat hem geluk en voldoening schenkt. Beide systemen zadelen ons op met een gevoel van schuld en schaamte en stellen ons geenszins in staat om onszelf lief te hebben, zoals we zijn. Is de liefde waarvan we dromen en die we romantiseren niet de onvoorwaardelijke liefde die we ontvingen als pasgeboren baby, toen we niets te geven hadden dan gewoon … onszelf? En is dat niet de manier waarop we onszelf zouden moeten liefhebben? Zeker voor we deze verantwoordelijkheid afschuiven op iemand anders.

Laat deze Valentijn vooral een tijd zijn van onvoorwaardelijke liefde voor jezelf. Een liefde zonder weerga, die niet beladen is met schuld of schaamte en die jou in je waarde en in je kracht zet. De gezonde eigenliefde die van jou een mens maakt die werkelijk iets kan betekenen voor de mens die jij … liefhebt.