Inspiratie voor sportievelingen ... Wonderlijke fietsreis in het Midden-Oosten en Centraal-Azië

5 oktober 2018, 14:39 cultuur

Michiel Hubeau en Janne Van Camp uit Mortsel fietsten deze zomer 5 maanden lang door het Midden-Oosten en Centraal-Azië. Van Istanboel reden ze 7200 km tot in Kirgizië. Een fietsreis van een groen heuvellandschap door woestijnen tot in de hoge uitlopers van de Himalaya. “Een enorm toffe manier van reizen waarbij we hebben gemerkt hoe vriendelijk en gastvrij mensen kunnen zijn”, zo zeggen ze zelf. Omdat ze graag iedereen willen warm maken om een gelijkaardig avontuur te ondernemen, vertelden ze aan Mensen zijn Media meer over hun belevenissen.

Vanwaar jullie inspiratie voor deze lange tocht en voor de bestemming?
Eigenlijk waren we enkele jaren geleden nog niet van plan zo’n grote reis te maken. We waren na onze studietijd al enkele jaren aan het werk en zoals vele van onze leeftijdgenoten waren we op zoek naar een huisje. Tot op een bepaald moment het besef groeide dat als we nog zoiets avontuurlijks wilden doen als een “wereldreis” maken, we het meest ideale moment aan ons voorbij waren aan het laten gaan. Later zou het minder evident worden met afbetalingen, jobs en misschien wel kinderen. We hebben de knoop toen snel doorgehakt. We fietsen allebei ook graag en veel. Voor ons is de fiets geen alternatief voor de auto, maar is de auto het laatste alternatief voor de fiets of het openbaar vervoer. We houden ook wel van een uitdaging en van de voldoening om op eigen kracht een doel te bereiken. Na het lezen van blogs en reisverslagen van inspirerende wereldfietsers, waren we 100% overtuigd dat deze manier van reizen iets voor ons was. Eerst wilden we van het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika naar Colombia fietsen. Op de fiets- en wandelbeurs in Gent raakten we met iemand aan de praat die al veel fietsreizen maakte, onder andere in Zuid-Amerika. Hij vertelde ook over de boeiendste reis die hij ooit maakte, van België naar China. Op dit traject, de historische zijderoute, volgen landgrenzen elkaar sneller op en wisselen culturen elkaar af. Na het bekijken van één van zijn knappe diavoorstellingen waren we verkocht. We planden 5 maanden voor onze reis en kozen ervoor om onszelf een voorsprong te geven: we zouden de trein nemen tot Istanbul, na de fiets ons favoriete vervoermiddel, hoewel we ook uit ecologische overtuiging zo weinig mogelijk het vliegtuig nemen.
Jullie waren dus al geoefende fietsers?
We gebruikten de fiets inderdaad al elke dag om naar het station of het werk te fietsen. Janne fietste zelfs een tijdje 50 km per dag bij het pendelen. We hebben ook allebei een koersfiets waarmee we in het weekend regelmatig gaan fietsen. Vorig jaar zaten we heel wat op de fiets in voorbereiding van de 1000 km van ‘Kom Op Tegen Kanker’. Janne fietste ook al van Lier tot op Alpe d’Huez als begeleider van de leerlingen van Sint-Ursula die geld inzamelden voor het goede doel Coop-Africa. Een echte fietsreis met een zware stalen fiets en 30 kg bagage hadden we nog nooit gemaakt. Spannend!
Was het voor jullie toch nog een fysieke uitdaging?
Je kan zelf bepalen waar je grenzen liggen. Wij kozen ervoor om zoveel mogelijk in de tent te slapen en probeerden gemiddeld een zeventigtal kilometer te fietsen per dag. Soms moesten we ons aan een planning houden, bijvoorbeeld als we toch eens een hotel boekten of we ons aan visumregels moesten houden. Meestal konden we gelukkig wel beslissen wanneer we stopten als we vermoeid werden. Het uitputtendste was het extreme klimaat. Tja, door de woestijn moeten fietsen tijdens een hittegolf is echt wel brute pech. Op een dag fietsten we op een verlaten woestijnweg. Allebei speelden we tien liter water naar binnen en toch waren we nog volledig uitgedroogd, maar we moesten rantsoeneren tot we de volgende dag langs een waterbron fietsten. Turkmenistan was op dat vlak letterlijk hels, alsof je in een heteluchtoven fietst met temperaturen boven 50 °C zonder mogelijkheid om te stoppen, omdat je dan zonder water zou vallen. Na dit soort uitdagingen waren we wel altijd fier dat we een fysieke uitdaging hadden overwonnen. Een berg beklimmen, was naar onze mening wel veel toffer dan opboksen tegen de wind.
Hebben jullie heel speciale plekken gezien of uitzonderlijke mensen ontmoet?
We hadden natuurlijk wel wat gelezen over de landen die op onze route lagen en toch wisten we nergens echt wat te verwachten. Iran heeft ons bijvoorbeeld aangenaam verrast, maar vooral Turkije heeft en plek in ons hart veroverd. We fietsten door zeer diverse landschappen: Cappadocië met de beroemde grillige rotsformaties en honderden luchtballonnen was uiteraard buitengewoon, maar ook de groene valleien, uitgestrekte vlaktes en hoge bergtoppen waren prachtig. Turken zijn trouwens ongelooflijk gastvrij. Vooral in de iets minder toeristische streken werden we met veel interesse en hartelijk ontvangen. We werden vaak uitgenodigd voor thee en kregen dan ook wat lekkers te eten. Ook in Iran en de andere landen was gastvrijheid de rode draad. Deze onverwachte ontmoetingen maakten onze reis uniek. We kwamen ook zoveel mensen tegen omdat we met de fiets reisden en ook vaak een slaapplaats zochten. Met de auto waren we iedereen gewoon voorbijgereden.

In Tadzjikistan fietsten we tot 4655 m hoog. Fietsen op het dak van de wereld, zoals de Pamir Highway vaak wordt genoemd. Op de hoogvlaktes werden we aangemoedigd door jaks en marmotten. De landschappen waren adembenemend, maar op deze hoogtes ook best guur. Toen we de grens van Tadzjikistan overstaken richting Kirgizië moesten we eerst nog 20 km niemandsland oversteken voor we bij de Kirgizische grenspost kwamen. Hier waren de bergen opeens rood en bedekt met felgroene begroeiing. Fenomenaal. We sliepen hier een nachtje in onze tent. Het was er zo koud dat onze tent de volgende ochtend bedekt was met een laagje ijs.
Wat is jullie het meeste bijgebleven?
Hoewel we soms naar de gemakken van ons thuisland verlangden, voelden we ons onverwacht enorm thuis onderweg. Hier in België lopen we elkaar snel voorbij, omdat we allemaal bezig zijn met ons eigen drukke leven. Op onze reis legden we heel gemakkelijk contacten met andere mensen, zowel met lokale mensen als andere reizigers. Gastvrijheid met de grote ‘G’, daar hebben we op onze reis veel over geleerd. We proberen zelf alvast een stukje mee naar België te nemen.

Jullie willen het negatieve gevoel na de aanslag in Tadzjikistan doorbreken. Kunnen jullie daarover iets meer vertellen?
Die aanslag gebeurde en dag voor we zelf de grens met Tadzjikistan bereikten. Een auto is ingereden op een groep van zeven fietsers. De Nederlandse en Vlaamse pers tekenden algauw een schrikbeeld van het land. Smeltkroes voor IS-aanhangers. Op caravanistan, de website met een schat aan informatie over de zijderoutelanden, verscheen echter een enorm interessante opinie die dit relativeerde. De oprichter van de website is een Centraal-Azië-expert. Hij ontkent de problematiek niet. Tadzjikistan heeft, net als bijna alle Centraal-Aziatische landen, een regering die zichzelf verrijkt en zijn bevolking onderdrukt. Dat zorgt voor frustraties, vooral bij jongeren. De locatie van de aanslag was waarschijnlijk ook niet toevallig nabij de stad waar de presidentiële familie resideert. Het contrast tussen hun paleizen en rijkdom met de armoede en onderdrukking is daar dan ook het zichtbaarste. Toch is het slechts een kleine minderheid die radicaliseert. De meerderheid van de Tadzjieken is enorm gastvrij. Vooral de Pamiri houden zich ver van het radicale gedachtegoed. Tadzjikistan is een populaire fietsbestemming, en terecht. Wij zijn zelf absoluut niet de grootste avonturiers en net als de andere fietsers is het niet zo dat we het gevaar opzoeken door daar te gaan fietsen. Onze persoonlijke ervaringen met de Tadzjieken zijn in alle geval superpositief. Het toerisme is een opkomend fenomeen en zeker in de afgelegen dorpen een welgekomen bron van inkomsten. We hopen voor hen dat de impact van de aanslag beperkt blijft.
Plannen jullie later nog zo’n trips?
Zeker! Het zal waarschijnlijk wel even duren voordat we nog eens de kans krijgen om er zolang op uit te trekken. Voor korte trips zijn we niet bereid om het vliegtuig op te springen naar verre bestemmingen. Gelukkig is er in Europa nog zoveel te verkennen. Heel diverse landschappen, prachtige natuur en leuke stadjes liggen op ons te wachten. In Europa vind je ook heel wat knappe fietsroutes. Over oude spoorwegbermen en langs rivieren kan je vaak heerlijk en autovrij fietsen.
Klinkt heerlijk, bedankt om het met ons te delen!

Wil je nog meer weten over deze prachtige reis? Lees het volledige reisverslag na op de reisblog, michieljanne.wordpress.com. Plan je zelf een gelijkaardige reis en heb je vragen voor Michiel en Janne, dan kan je hen contacteren via michieljanne@gmail.com. Mensen zijn Media wenst je alvast veel succes!