Afbeelding

Iedereen Sint-Nicolaas

Fik blogt

Een zoektocht naar de ware betekenis van sinterklaas is als ronddolen in een wereldstad zonder kaart of kompas. De goedheilige man verwijst naar bisschop Nicolaas van Myra, die leefde op een Turks schiereiland en op 6 december 342 stierf. Hij ontleent zijn populariteit aan enkele legendes waarin hij optreedt als de redder van kinderen in nood. Hoewel iedere streek en elke cultuur een eigen invulling geven aan het sinterklaasfeest, staat het kind toch overal centraal. Doorheen de tijd evolueerde Nicolaas van een beschermheilige, over een boeman en strenge pedagoog naar een leuke en fijne kindervriend. Blijkbaar is hij evenals zijn Grote Werkgever onderhevig aan de grillen van de menselijke geest. Goden en heiligen zijn nu eenmaal vaak speelballen in de verbeelding van de mens.  


Het kind centraal 


Ondertussen ontstond heel wat commotie rond de figuur van sinterklaas en vooral rond zijn knechten of roetpieten, want roet kan best wel zwart zijn. Enerzijds is het lovenswaardig dat mensen zodanig genuanceerd beginnen te denken dat een ‘zwarte knecht’ misschien wel eens een racistisch kantje kan hebben. Anderzijds mogen we niet vergeten dat het om een gebruik gaat dat heel wat kinderen een glimlach op het gelaat tovert.  


Hoewel ouders voor zichzelf uitmaken hoe zij hiermee omgaan, nodig ik iedereen uit om de energie te focussen op het welzijn van onze kinderen. We hebben namelijk dringend opnieuw nood aan een beschermheilige voor onze kroost. In plaats van te bidden tot deze uit de hemel neerdaalt, nemen we beter onze verantwoordelijkheid. Vragen onze politieke leiders zich ooit af of hun maatregelen in het belang zijn van onze jeugd? Belasten we onze kinderen niet al te vaak met het najagen van dromen die we zelf niet konden realiseren? Staan we voldoende open voor hun spontane manier van leven en de lessen die wij daaruit kunnen trekken?  


Tijd als sinterklaasgeschenk 


Dat kinderen minder psychosociale en lichamelijke problemen hebben dan volwassenen doet vermoeden dat de manier waarop zij in het leven staan gezond is. Alle goede bedoelingen ten spijt, is hen opvoeden tot minivolwassenen geen goede keuze. In plaats van geschenken kunnen we hen beter onze tijd geven om werkelijk te achterhalen wat in hen leeft. Wie weet wijzen zij ons opnieuw de weg naar het gezonde kind … in onszelf?