Afbeelding
Huidfraude

Huidfraude

De voorstad bloeit

Corona verwent ons niet. De “huidhonger”, voor ons een erg onsmakelijk woord, is groot door het beperkte aantal knuffelcontacten. Honderdduizenden burgers missen ze. Biologen vergelijken het menselijke ras met zoogdieren en primaten. Ook hun zintuig van de huid wil voelen en tasten. Moeders zogen en kangoeroeën hun baby’s en niemand betwist het belang ervan voor hun verdere ontwikkeling. Ook de recente hype van naked datingprogramma’s illustreert een en ander. Op zoek naar een partner willen bachelors zien -en voelen?- wat voor vlees ze in de kuip hebben. De huidhunker is zeer nabij.

Al dan niet op latere leeftijd, kom je alleen te staan. Zelfs in het schoolboek van onze Pieter-Jan worden voor lijden en verdriet drie paden voorgesteld: je blijft in je verdriet steken, je bent onverschillig voor het leed of je neemt de draad weer op en kijkt vooruit. Wie kiest voor het laatste, staat open voor contacten, nieuwe relaties, een hernieuwd geloof in de liefde en mogelijk huid-op-huidcontacten. Misschien lacht het geluk je wel toe in de supermarkt, het park of het benzinestation. Doorgaans is het iets ingewikkelder, want tastbare initiatieven voelen velen niet meteen binnen bereik. Vandaar dat er zich een markt ontwikkelde, om de vragende partijen een hand te reiken. De klant betaalt heuse bedrijven om de keuze en de kennismaking te organiseren.

Internet speelt een dominante rol. Het web werkt snel en visueel. De laptop biedt relationele perspectieven. Digitaal verkeer dreigt echter wel eens bedrieglijk te zijn, ook in het kader van liefdevolle relaties. In de cijfers van de federale politie -25.139 gevallen van internetfraude in 2019- zitten meer dan 1000 gevallen van ‘vriendschapsfraude’. De cijfers verzwaren ondertussen drastisch. Januari 2021: alweer 132 gevallen. “In 32% van de gevallen werd de fraude via datingsites gepleegd”, zegt de FOD Economie, “28% van de slachtoffers liet zich via sociale media in de luren leggen en 15% per mail”. Die cijfers blijken slechts het topje van de ijsberg, want de meeste slachtoffers dienen geen klacht in uit schaamte. Experts vermoeden dat jaarlijks minstens 10.000 Belgen het slachtoffer zijn van vriendschapsfraude.

De morele en emotionele schade: hooggespannen verwachtingen en een geleidelijk opgebouwde vertrouwensband bleken plots bedrog. Een wereld die instort. Waarin kunnen we nog geloven? De oplichters maken misbruik van de kwetsbaarheid van goedgelovige mensen die zich eenzaam voelen en plukken hen kaal. De financiële schade bedroeg in 2020 meer dan 8,5 miljoen. Het betreft vooral internationale criminele organisaties van buiten de EU. Ze gebruiken een vals profiel en vragen om geld, zodra de band sterk genoeg is. Kandidaten worden uitgenodigd geld voor te schieten voor een vliegtuigticket of een visum. Ze betalen ziekenhuisrekeningen en kopen geschenken. Er zijn gevallen bekend van mannen die meer dan 100.000 euro kwijtspeelden en hun huis verkochten. Meestal blijft het bij een klacht, neergelegd bij de politie.

De huidhunker neemt zodanige vormen aan, dat we ons verstand op nul zetten en blind investeren in een ogenschijnlijk fantastische relatie. Cybercriminelen die een zo wreed spel spelen, moeten hard worden aangepakt. Aan de huidhongerigen zelf wensen we een dikke huid toe, die van een leeuw of een olifant.

Marc van Riel

“Bedrog heeft gelukkig korte vleugels.” (naar Christoph Leeman)