Grenzen

8 juni 2018, 12:48 Fik blogt
Op heel wat plaatsen staat de wereld in brand. Oorlogen, terreur en andere omstandigheden die het leven ondraaglijk maken, dwingen mensen om andere oorden op te zoeken. Bovendien zorgt het wereldwijde web ervoor dat zowat iedereen weet wat er elders op de wereld te beleven valt. Wie verbolgen is dat steeds meer mensen hun geluk in Europa komen zoeken, is hypocriet. “Wir schaffen das” was dan wel erg kort door de bocht, toch zullen we in de toekomst een creatieve oplossing moeten vinden voor de migratiestroom. Zeker wanneer daar weldra misschien ook nog eens klimaatvluchtelingen bijkomen.
Terwijl de ongelijkheid in de wereld alsmaar schrijnender wordt, laten steeds meer mensen zich manipuleren door harde taal. Een definitieve migratiestop is valium voor een zieke samenleving en zet ons op lange termijn op een tijdbom die in ons gezicht of in het gezicht van onze kinderen zal ontploffen. Mensen in nood de toegang ontzeggen tot ons land of continent en ze op hopen bij elkaar duwen in mensonterende omstandigheden is een kortzichtige oplossing en pure symptoombestrijding. Mondiale problemen moet men in een mondiale context plaatsen en lost men niet op met een ieder-voor-zich-aanpak. Zolang men de impact miskent van spotgoedkope producten uit het buitenland, de wapenhandel die op volle toeren draait en de groeiende ongelijkheid in de wereld zal migratie een groot probleem blijven.
Het migrantenprobleem luidt de klok voor een nieuwe samenleving. Een samenleving waar mensen niet leven, maar ‘samenleven’. Waar mensen een eerlijke prijs betalen voor de producten die ze gebruiken. Waar mensen onophoudelijk zoeken naar manieren om in vrede samen te leven. Waar mensen respect hebben voor en zelfs opgaan in elkaars cultuur. Waar mensen het wij-zij-denken overstijgen en zichzelf zien in de ander. Waar mensen zich ervan bewust zijn dat de natuur hun huis is en dat oprechte liefde de enige religie is waarvoor zij hun leven moeten geven. Waar mensen beseffen dat de aarde groot genoeg is en voldoende te bieden heeft voor ons allemaal, op voorwaarde dat we de natuurlijke rijkdommen respecteren en op een eerlijke manier verdelen.
De wereld is oneindig groot, zolang we erin slagen om onze grens te verleggen. En dat kan alleen … uit liefde voor elkaar. “Wan shaffen wir das?”
Fik Verbiest