Afbeelding
GEWIKT & GEWOGEN Moderne Tijden cover

GEWIKT & GEWOGEN Moderne Tijden

Gewikt en gewogen

Er is de voorbije jaren veel veranderd in onze maatschappij. Vroeger duurde een generatie 21 jaar, vandaag één dag. Zodra je een nieuw toestel koopt, is er al een ‘nieuwe generatie’ in de maak. De wijzigingen in mentaliteit, toepasbaarheid en innovatie volgen elkaar zo snel op, dat we soms de draad (en de kluts) kwijt zijn. Wie vandaag leeft zoals 20 jaar geleden, waant zich op een andere planeet. Ik heb eens enkele voorbeelden gewikt en gewogen.

Bankieren volgens Moderne Tijden

Hoe langer hoe meer banken sluiten de kantoren, ze verwachten dat we alles zelf doen (home banking) en rekenen daarvoor dan een jaarlijkse fee aan. Rekeningafschriften uit de muur halen wordt met de dag moeilijker en – in tegenstelling tot enkele jaren geleden – moet iemand die veel geld op zijn rekening heeft staan, momenteel een negatieve intrest betalen.

Een oude dame, die helemaal niet zo vertrouwd is met die nieuwe aanpak van de banken, ging onlangs naar een loket en vroeg heel vriendelijk aan de man achter het loket: ‘Ik zou graag 10 euro van mijn rekening willen opnemen, als dat mogelijk is.’

De man bekeek de klant achterdochtig en antwoordde: ‘Mevrouw, geldopnames onder de 100 euro moeten gebeuren aan de geldautomaat.’

‘Mag ik weten waarom?’, vroeg de dame.

‘Het spijt me mevrouw, maar dat zijn de instructies die wij hebben, hieraan kan ik niets veranderen. En mag ik u vriendelijk vragen om plaats te maken aan de balie, want zoals u ziet, staan er achter u nog mensen die een vraag hebben.’

De oude dame zwijgt, denk even na, maar geeft niet op voor ze voldoening krijgt.

‘Dan wil ik graag al het geld dat op mijn rekening staat ineens afhalen’, zegt de dame.

De loketbediende is verrast wanneer hij het saldo ziet dat de dame op haar rekening heeft staan.

‘Mevrouw, ik zie dat er 75.000 euro op uw rekening staat. De bank heeft dit bedrag niet ter beschikking. Ik moet dat aanvragen. Kan u morgennamiddag terugkomen?’, zegt de loketbediende.

De oude dame is niet uit haar lood te slaan en vraagt: ‘Hoeveel kan ik dan maximaal ophalen nu, onmiddellijk?’

‘Elk bedrag tot 3000 euro, mevrouw’, zegt de loketbediende.

De dame zucht en antwoordt: ‘Oké, geef me dan 3000 euro alsjeblieft.’

De loketbediende verdwijnt in een andere kamer en komt enkele minuten later met diverse briefjes van 10, 20, 50 en 100 euro tevoorschijn, in totaal voor 3000 euro. Hij blijft vriendelijk en zegt: ‘Alsjeblieft mevrouw, hier is, zoals u gevraagd hebt, 3000 euro. Kan ik verder nog iets voor u doen?’

De oude dame stopt 10 euro in haar handtas en zegt tegen de loketbediende: ‘Ja meneer, ik zou graag hebben dat u deze 2990 euro op mijn rekening stort.’

Tevreden en opgelucht verlaat de oude dame het bankkantoor.

Economie volgens Moderne Tijden

Het is zomer in een dorpje, maar het regent pijpenstelen en het dorp lijkt wel verlaten. De inwoners hebben haast allemaal schulden en leven meestal ‘op de poef’ - op krediet. De lokale Opelvestiging is zopas gesloten en de werknemers waren vergeten ander werk te zoeken.

Wanneer een rijke toerist ter plaatse komt, stapt hij meteen naar het enige hotel van het dorpje. Hij legt een bankbiljet van 100 euro op de balie en vraagt aan de hotelier of hij voor die prijs een kamer met ontbijt kan hebben voor één nacht.

‘Natuurlijk’, antwoordt de hotelier, ‘ga rustig alle verdiepingen maar eens af en kies de kamer maar zelf uit.’

Het is lang geleden dat de hoteleigenaar nog zo’n groen briefje van 100 euro gezien heeft. Hij neemt de 100 euro en gaat er onmiddellijk mee naar de lokale slager om zijn schuld te betalen. De slager pakt het briefje van 100 euro aan en gaat meteen naar de varkensboer om op zijn beurt zijn schuld te betalen. De varkensboer rent dan weer naar de verpachter en betaalt met een hele opluchting zijn schuld af. De verpachter doet meteen andere kleren aan en haast zich naar de enige prostituee van het dorp, die vanwege de crisis haar diensten op krediet aanbiedt. De verpachter betaalt haar zijn schuld. De prostituee haast zich naar het hotel en betaalt aan de hotelier de kamerhuur voor de nacht waar zij haar werkzaamheden heeft verricht.

De hotelier is in zijn nopjes, want hij heeft zijn 100 euro terug. Op dat moment komt de welvarende toerist naar beneden, neemt de 100 euro die de prostituee bij de hoteleigenaar op de balie had laten liggen en zegt tegen de hoteleigenaar: ‘Ik heb geen enkele kamer gevonden die mij aanstaat. Het is nergens proper. Ik ga nog liever naar het volgende dorp in de hoop daar een geschiktere kamer te vinden.’

Dit is een voorbeeld van moderne economie: niemand heeft iets verdiend, maar niemand heeft nog schulden.