Caroline Cooreman

1 april 2020, 12:41 Interviews

Reisagente, echtgenote, mompreneur

Pasen betekent paasvakantie en dat betekent voor veel mensen dan weer plannen maken voor de komende zomervakantie (al dan niet te boeken nadat de rust na de coronapandemie wederkeert). Iedereen reist anders en een nieuwe bestemming uitzoeken, de juiste plannen smeden en het voor jou ideale verblijf kiezen, is niet altijd een even makkelijke opdracht. Ontbreekt het je aan inspiratie, wil je eens iets helemaal anders of heb je even geen tijd of zin om zelf een reis uit te stippelen, dan kan je bijvoorbeeld een beroep doen op Caroline Cooreman van het Edegemse ’t Reiskoffertje.

Dag Caroline, stel jezelf eens voor?

Ik ben Caroline, al twintig jaar actief in de reissector en sinds 2,5 jaar eigenares van ’t Reiskoffertje. Mijn echtgenoot Bart werkt in de haven, mijn dochter Olivia is negen en mijn zoontje Sam is vijf. Ik heb in de sector zowel voor als achter de schermen gewerkt –in een reisbureau en onder andere als touroperator. De meeste mensen kennen de touroperators met grote namen zoals Tui of Thomas Cook, maar er bestaan in België heel veel kleine, gespecialiseerde touroperators die geweldig werk leveren. Als touroperator miste ik wel het persoonlijke contact met de klanten. In de reiskantoren werkte ik voor de grote ketens en daar had ik dan weer vaak het gevoel dat ik met ‘massaproducten’ werkte, wat ik ook weer jammer vond. Ik dacht: als ik die twee aspecten, het persoonlijke en het kleinschalige, nu in één potje gooi, dan kan ik leuke producten aanbieden op een heel persoonlijke manier. Zo creëer je maatwerk, perfect afgestemd op de klant, zonder dat je per se een duurdere reis aanbiedt dan bij de grotere ketens.

Ik heb ’t Reiskoffertje niet alleen opgestart: in het begin werkte ik samen met mijn zakenpartner Els. In die beginperiode was ik alleszins heel blij dat ik een klankbord had en een sparring partner. Tegenwoordig ga ik wel vaak naar netwerkevents en toets ik mijn ideeën af bij de mensen die ik daar ontmoet.

(lees verder onder de foto)

Wat trekt jou zo aan in je job?

Het persoonlijke aspect vind ik enorm belangrijk omdat dat mijns inziens in onze sector te weinig aan bod komt. Er is bovendien zoveel meer dan de bestaande reisbrochures. Als je zoals ik, bij mensen zelf thuis komt en met hen spreekt, dan kan je veel beter persoonlijke en gepaste voorstellen maken. Ik peil altijd eerst naar de interesses van mijn klanten, zo heb ik bijvoorbeeld net nog een reis naar de Filippijnen samengesteld voor mensen die geïnteresseerd zijn in mode en koken. Het is wel een redelijk ‘traditionele’ rondreis geworden, maar het is heel leuk om toch die kleine accenten erin te leggen die een reis dat ietsje anders maken. Soms zijn we als reisagenten ook wel een beetje psycholoog. Ik zit vaak een à twee uur bij de klanten thuis en dan komen er soms wel eens persoonlijke zaken ter sprake.

Welke mensen komen er bij jou?

Dat is eigenlijk echt enorm gevarieerd. Meestal mensen die geen tijd of geen zin hebben om het zelf uit te pluizen, van jonge koppeltjes tot gepensioneerden en er komen ook vaak gezinnen met jonge kindjes over de vloer, die toch willen afwijken van de grote resorts en campings of die het ook graag wat kleinschaliger en authentieker willen. Dat vind je niet makkelijk in de grote brochures. Er blijven natuurlijk wel gespecialiseerde touroperators die echt in een niche werken en die wel nog brochures uitbrengen. Ik ga tegenwoordig bijvoorbeeld vaak op zoek naar plekken die wel karaktervol zijn, maar waar je als ouder bijvoorbeeld niet schuin bekeken wordt als je je jonge kinderen meeneemt. Aan de andere kant van het spectrum boeken we dan weer reizen in adults only-hotels, iets dat heel snel opkomt.

Hoe pak je het aan bij gezinnen met jonge kinderen?

Dan zijn er vakantiehuisjes in B&B-stijl, of heel kleine vakantieparken met bijvoorbeeld een tiental chalets, of safaritenten. Zo blijf je weg uit de grote drukte, als dat is waarnaar je verlangt. Sommige mensen geven echt aan: “we weten het niet, help ons” (lacht). Ik word trouwens ook regelmatig ingeschakeld door gezinnen met tieners, omdat het daar vaak moeilijk beslissen is waar de komende vakantie naartoe zal gaan. Dan begin je samen te brainstormen en dan kom je buiten met een bestemming en maak je een offerte op. Het is fijn als je mensen op ideeën kan brengen waaraan ze anders nooit gedacht zouden hebben.

Vind je dat het moeilijkste, een voorstel maken voor gezinnen met kinderen?

Ik niet meteen, maar de klanten zelf vaak wel, ik probeer de kinderen er wel bij te betrekken en zij zeggen meestal heel rechtuit wat ze leuk vinden en wat niet. Vaak schrikken de ouders ook van hun reactie: “oh, vinden jullie dat echt leuk?” (lacht). Tieners kunnen trouwens ook echt verbazen – je zou kunnen denken dat zij graag naar grote resorts met grote zwembaden gaan, maar ik ken bijvoorbeeld een gezin waar de kinderen een hele week New York vol activiteiten planden. Tieners zijn in feite minivolwassenen met heel gevarieerde interesses. Kinderen zijn tegenwoordig natuurlijk sowieso ook meer betrokken dan vroeger.

Mensen gaan naar verluidt weer vaker boeken bij een reisagent. Hoe komt dat, denk je?

Als klant heb je natuurlijk de zekerheid als je boekt bij een reisbureau. We zijn verplicht om een vergunning te hebben die een aantal verplichtingen inhoudt, maar we zijn ook verzekerd tegen insolvabiliteit enzovoort. Thomas Cook kwam onlangs in het nieuws, maar de klanten die daar hebben geboekt, krijgen wel allemaal hun geld terug. Als je als particulier zelf je reis in elkaar steekt, kan dat natuurlijk wel anders uitdraaien.

Bovendien kan je ook altijd ergens terecht als je je reis boekt bij een bureau. Doe je dat niet, dan ben je op jezelf aangewezen. Het is een kwestie van “reis bewust, reis gerust”.

Welke problemen los jij op?

Meestal kleine, ‘menselijke’ vergissingen, een hotel dat een tweepersoonskamer boekt in plaats van de gevraagde familiekamer, bijvoorbeeld. Of vorige week: mijn klanten hadden expliciet gevraagd om hun hond te mogen meenemen in het restaurant van het hotel en ik had de bevestiging van het hotel op mail. Nu bleek bij hun aankomst daar dat de hond tóch niet mee mocht. Op dat moment is het maar een telefoontje naar het hotel en een kopie van het mailverkeer en de zaak is opgeklaard. Vaak gaat het dus om miscommunicaties en dan kan je de mensen snel verder helpen. Voor mensen die hun reis boeken via de bookings.com van deze wereld, is dat vaak een andere kwestie. Die booking engines zijn voor hoteliers trouwens een mes dat aan twee kanten snijdt: ze hebben ze nodig voor hun visibiliteit, maar anderzijds moeten ze ook een groot deel commissie afstaan en moeten ze de prijzen laag houden.

(lees verder onder de foto)

Wat zijn voor jou de uitdagingen?

Er zijn bestemmingen die ik beter ken dan andere, natuurlijk, maar ik leer heel graag bij. Iets specifiekers misschien: ik ben al lang gespecialiseerd in de cruisesector en ik merk nog altijd dat mensen daarvan een verkeerd beeld hebben. Ze denken dat het allemaal glitter en glamour is aan boord van die schepen, dat het een stijve bedoening is, ... Zulke cruises bestaan natuurlijk ook en dat zijn de schepen die vaak in het nieuws komen, maar er zijn evengoed kleine, intieme schepen die volop inzetten op cultuur bijvoorbeeld aan de Kroatische kust of de Griekse eilanden, of yogacruises en zoveel meer. Het is zo jammer dat er nog zo’n verkeerd beeld over cruises heerst, want het is zo’n mooi product. Je schip is een drijvend hotel, het brengt je overal en je moet nooit in- en uitpakken. Mensen die eenmaal op cruise geweest zijn, die blijven vaak ook cruisen.

Wat met de combinatie werk-gezin?

Dat blijft een puzzel. Mijn man helpt waar hij kan. Hij vertrekt ’s ochtends heel vroeg dus de ‘ochtendshift’ is sowieso voor mij. Het voordeel is dat hij meestal vroeg thuis is, als het verkeer tenminste meezit. Ik heb natuurlijk wel de luxe om te kunnen werken als de kinderen op school zijn en als ze ’s avonds in bed liggen, werk ik voort. Naargelang de drukte, ruimt mijn man ’s avonds op en stopt hij de kinderen in bed. Ik plan ’s avonds ook best veel afspraken met klanten, netwerkevents, enzovoort. Het is een moeilijke aanpassing, want toen de kinderen net geboren waren, ben ik deeltijds gaan werken en heb ik alle zorg lange tijd op mij genomen. Nu ik zelfstandige ben, moeten we er weer met z’n tweetjes mee aan de slag.

Dat is iets wat 90% van de ondernemende mama’s die ik ontmoet merken: het managen van je huishouden blijft een job voor de vrouw: zomerkampen regelen, beslissen wat er ’s avonds op tafel komt, zorgen dat de zwemtassen klaarstaan, … Ik mag zeker niet klagen, want mijn man laadt de vaatwasser uit enzovoort, maar het huishouden ‘regelen’, dat komt op mij terecht. Dat is geen kwestie van slechte wil, maar de meeste van de mannen van onze generatie zijn nog anders opgevoed dan wij – sommige taken worden nog altijd gezien als vrouwentaken, andere zijn mannentaken. Mijn mama bijvoorbeeld vond van zichzelf ook dat ze ons op dezelfde manier opvoedde, maar ik merkte onder andere wel dat, als er bezoek kwam, ik de tafel moest opruimen, terwijl mijn broer bijvoorbeeld het gras afreed.

Tegen welke moeilijkheden loop je nog aan?

In het begin was het vooral moeilijk om klanten te vinden. Ik lijk vlot in de omgang, maar eigenlijk ben ik heel verlegen en die drempel heb ik echt moeten overwinnen. Mensen aanspreken vind ik zeker niet altijd even makkelijk en ik ben zeker geen rasechte verkoper, maar ik ga veel netwerken en je leert zo’n dingen ook wel stilaan.

Daarnaast is het ook opboksen tegen het internet en tegen de indruk die heerst dat boeken via een reiskantoor of -organisatie duur is. Een tip voor de lezers: erkende Belgische reiskantoren en -organisaties beschikken over de nodige vergunningen en verplichte verzekeringen. Ik maak me trouwens ook wel eens druk in het gebrek aan steun vanwege de overheid. We zijn bijvoorbeeld onderhevig aan een bijzonder ingewikkelde en gedateerde btw-regeling in België, terwijl organisaties zoals booking.com dat probleem natuurlijk niet hebben, waardoor we snel ofwel duurder zijn, ofwel een deel van onze commissie moeten laten vallen om te kunnen concurreren, dat terwijl er in dit land toch in totaal duizenden mensen tewerkgesteld zijn in de reissector.

Het ‘winkelhier’ vind ik een fantastisch concept en dat geldt óók voor de toeristische sector. Boek bij je lokaal reisbureau of je reisconsulent, veelal boeken zijzelf ook bij een Belgisch bedrijf. Dat is in elk geval iets wat ik zoveel mogelijk probeer toe te passen. Mensen denken bij ‘winkelhier’ vaak aan tastbare producten, maar er zijn ook enorm veel diensten die je lokaal kan kopen en dat wordt nog vaak over het hoofd gezien.

Welke raad heb jij voor mensen die twijfelen over een zelfstandige onderneming?

Je zal het jammer vinden als je ’t niet doet! Laat je begeleiden, bijvoorbeeld door Unizo. Aan de andere kant: weet dat, hoe goed je je ook informeert, je nooit helemaal weet waarvoor je staat. Als puntje bij paaltje komt, loopt alles toch anders dan verwacht. Neem je tijd. Netwerk veel en vooral: doe iets wat je oprecht graag doet!

Het interview werd afgenomen toen men nog lang niet kon vermoeden wat het coronavirus zou veroorzaken. We vroegen later dan ook aan Caroline hoe zij deze periode doormaakt, in een sector die zwaar getroffen wordt.

In de toeristische sector zijn we heel erg begaan met onze reizigers. Al mijn collega’s en ik werken alle dagen om oplossingen te vinden voor reizigers die vastzitten in het buitenland. Anderzijds proberen we ook een oplossing te vinden voor wie binnenkort op vakantie zou vertrekken. Elke sector tracht het beste ervan te maken, zoals de horeca nu bijvoorbeeld meer afhaalmaaltijden aanbiedt. Ook reisconsulenten kunnen hulp en steun gebruiken. Veel mensen boeken online, maar weet dat wij op commissie werken en dat de prijzen dus gelijkaardig zijn. Hopelijk denken mensen ook aan ons voor hun volgend weekendje Disneyland of Center Parcs. Winkelen bij een lokale handelaar blijft sowieso een meerwaarde – weet dat bol.com, booking.com enzovoort geen belastingen betalen in België, wat weer druk legt op onze sociale zekerheid!