Haat... Onvolwassen liefde op de weg naar zelfrealisatie!
Fik blogtWanneer we naar de televisie kijken of de kranten openslaan, merken we zowel in binnen- als buitenland dat politieke leiders op lokaal én mondiaal vlak steeds meer lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Onze premier verzet momenteel hemel en aarde om zijn regeringspartijen te overhalen om op een menswaardige manier met elkaar te communiceren … Vreemd, omdat ieder zinnig volwassen mens weet dat men zonder respect voor elkaar onmogelijk tot constructieve oplossingen kan komen. Terwijl op heel wat plaatsen in de wereld reeds bloedige oorlogen worden uitgevochten en volksopstanden op een gewelddadige manier worden onderdrukt, deinzen diverse wereldleiders er niet voor terug om steeds dreigendere oorlogstaal te spreken. Als het volk werkelijk de leiders krijgt die het verdient, dan is er met de mensheid duidelijk iets ernstigs aan de hand.
De politieke leiders die vandaag de scepter zwaaien, zijn niet onmiddellijk de knuffelberen waar we van dromen. Een en ander is wellicht te verklaren doordat men ervan overtuigd is dat het volk in tijden van crisis sterke leiders nodig heeft. Blijkbaar zijn deze ‘sterke leiders’ enerzijds enorm uitgekookt en anderzijds ook sterk uit op macht en het behoud ervan. Tel hierbij op dat ‘democratische verkiezingen’ het gemiddelde genereren van alle meningen van ‘Jan met de pet’ en je begrijpt dat iedere malloot die de macht wil grijpen of behouden er belang bij heeft dat de meeste mensen de crisis aan den lijve ondervinden. Dit maakt de massa namelijk manipuleerbaar en kneedbaar. “We hebben gisteren paniek gezaaid en kijk … vandaag staat het al een meter hoog!”
Polarisering is ondertussen de tool bij uitstek om te scoren bij zowel media als de achterban. Politieke debatten en parlementaire zittingen zijn steeds minder gericht op een gezamenlijke zoektocht naar oplossingen voor de toekomst. Integendeel, ze glijden steeds vaker af naar egotripperij en volksvermaak, waarbij men olie giet op het vuur van de haat jegens wie anders denkt.
Wie werkelijk begaan is met de toekomst, beseft dat haat en liefde geen tegenpolen zijn die aan de andere kant van een spectrum staan. Haat is een vorm van onvolwassen liefde, die zichzelf nog moet worden doorheen een pijnlijk proces van zelfrealisatie. Laten we hopen dat de polarisering stilaan haar hoogtepunt bereikt en weldra transformeert in een nieuwe en duurzame samenleving. De redenen om hier positief over te zijn, komen aan bod in onze volgende uitgave. Hou alvast een gaatje vrij in je agenda op 23 mei 2017 in de namiddag!
Fik.verbiest@periodiekske.be