Wisselvalligheid... Onderdeel van echt geluk?
Fik blogt“Wisselvalligheid” … een woord dat ons bekend in de oren klinkt en dat vooral wordt gebruikt tijdens het weerbericht. Ook schoolresultaten kunnen wel eens wisselvallig zijn, of de prestaties van collega’s op het werk en … van onszelf. De vraag waar wisselvalligheid haar oorsprong vindt, dringt zich het meeste op wanneer het gaat om wisselvallige stemmingen in de innerlijke gemoedstoestand. Voor heel wat mensen lijkt het wel alsof ze niet één, maar twee personen zijn in eenzelfde lichaam. Wisselvalligheid slaat bovendien vaak toe met een onverklaarbare willekeur, zonder duidelijk aanwijsbare oorzaak en dat is uitermate vervelend.
Onze samenleving houdt nu eenmaal van voorspelbaarheid. Bepaalde situaties vragen om bepaalde manieren van handelen. Dat is uitermate handig voor het opstellen van bepaalde contracten en wetten of bij het maken van afspraken. Doorgaans kan een psychisch gezonde volwassene voldoende discipline opbrengen om zich te houden aan de vooropgestelde culturele normen en regels. Binnen deze sociale context maken we plannen en proberen we om zo de toekomst van onze werkelijkheid in een bepaald keurslijf te dwingen. Hierdoor bepalen we niet alleen ons eigen lot, maar ook dat van heel wat andere mensen waarmee we samenleven en samenwerken.
En plotseling … dan is ze daar: de wisselvalligheid in je stemming. Een sombere gemoedstoestand, die al de mooie plannen die je hebt gemaakt toen de lucht in je hoofd nog helderblauw was, komt dwarsbomen. Of is zij anderzijds misschien de reddende engel, die ons de macht ontneemt om van het leven een dagelijkse sleur te maken? Die het leven in staat stelt om ons constant te blijven verrassen? Die ons corrigeert in onze zoektocht naar werkelijk geluk? Die ons de donkere keerzijde van de medaille laat voelen om achteraf des te meer te kunnen genieten van de andere kant en te kunnen baden in het licht wanneer de stemming weer omslaat?
Ik wil me enerzijds oprecht excuseren voor de minder positieve ondertoon van dit voorwoord en vind anderzijds dat jullie mogen weten wat er soms ook leeft in het hoofd en in het hart van de uitgever van De Passant. Het is dus niet altijd rozengeur en maneschijn en net daarom kunnen de geur van rozen en het licht van de maan me blijven fascineren … Ik blijf mezelf sterk maken dat een te neerslachtige stemming een denkfout is, omdat ik diep vanbinnen weet dat rozen fantastisch ruiken en dat er geen mooier licht bestaat dan het schijnsel van de maan.