Uitreiking ereburgerschap, onthulling monument en asverstrooiing Marcel Pira in Kampenhout-Relst

22 december 2017, 13:19 Nieuws

RELST – Op 2 december ontving Marcel Pira de titel van ereburger. Zijn echtgenote en muze Lea Van Gerven mocht in het bijzijn van 3 van haar vier dochters en een groot aantal kleinkinderen de oorkonde ontvangen uit handen van de sympathieke burgemeester Kris Leaerts. Op hetzelfde moment werd op plechtige wijze een gepast monument onthuld: een witloofkacheltje met een sonnet van Marcel. Tot slot werd een gedeelte van zijn as verstrooid op het kerkhof achter de dorpskerk van Marcels geboortedorp. Daarna nodigde de burgemeester iedereen hartelijk uit in café Sint-Jozef voor een pint, net zoals Marcel het zou hebben gewild. Enkele fragmenten geven een idee van deze bijzondere dag die ons een beetje terug in de tijd leidde … en in de voetsporen van Marcel Pira.

Toespraak Ingrid Pira

Beste burgemeester, schepenen, leden van de gemeenteraad en administratie, beste muzikanten, die met de vertolking van de triptiek, op basis van gedichten van ons vader over de slachtoffers van het bombardement op Mortsel in 1943, zo mooi de brug maken tussen Mortsel en Kampenhout-Relst.

Hier staan we dan, amper drie maanden nadat je lieve echtgenoot, mamske, onze pap en opa en Marcel voor iedereen hier in Mortsel, overleden is. Maar blij, zo intens blij en dankbaar om wat Kampenhout en Relst voor hem deden. Over het ereburgerschap moest de gemeenteraad van Kampenhout niet lang nadenken en het monument dat straks onthuld wordt, staat niet alleen in ons, maar heel zeker ook in zijn hart gegrift.

Bedankt, Kampenhoutse burgemeester, schepenen, gemeenteraadsleden, mensen van de administratie ook. Ontzettend veel dank voor het moment dat jullie hier creëren, voor de mooie titel van ereburger voor ons vader en voor zijn ‘Sonnet aan Relst’ dat hier in het Witloofstoveke aan de voet van de kerk in Relst vereeuwigd wordt.

Dag papske

Was dit niet wat je wilde? Je eerste rustplaats in Mortsel en je laatste rustplaats hier, in je geliefde geboortedorp Relst, waar je ons zoveel over vertelde? Aan de voet van de kerk, met zicht op je geboortehuis en het huis van je buur, Mister Groot. Even verderop het park van Relst, aan de overkant het café St.-Jozef en hiernaast de begraafplaats waar je straks ook een plaatske krijgt.

Weet je pap, sinds je wegging op 7 september hebben we je overal gezocht en een beetje gevonden. In de stoel waar je zat in de St.-Benedictusstraat en samen met ons mam woonde, de kamer waarin je gestorven bent en nog een hele dag bij ons gebleven bent, op de Statielei in Mortsel waar je de poëzieroute installeerde, in Nieuwpoort waar je met oma en de kleinkinderen elk jaar naartoe ging.

Maar hier, in Relst, vinden we je helemaal. En dankzij dat ereburgerschap en jouw monument vanaf nu ook … voor altijd.

Ingrid, namens de familie

 

Ode aan dichter Marcel Pira door Michiel Van Bulck

Versteende, warme, waardige woorden

op een schrale steen.

Vergane, glorieuze goede gedachten

vertellen vaste waarden.

Eerder eerde je eerbiedig beweegloze bomen.

Thans, bewogen door de westenwind

buigen diezelfde gewassen bedachtzaam

eeuwig, zwijgend voor jou.

Ooit was dit de plaats waar je

leefde en beleefde.

Thans, gedreven door blijvend respect

danken we jou.

Voor je straffe sonnetten,

voor je knappe kennis en kunnen …

Je vertelde vastberaden

inventief, krachtig wat je voelde

… en zag wat gewoon gebleven is …

Ook al is deze deugddoende dichter weg,

gevoelens blijven bestaan.

… en worden vaak beter bewaard dan dat

het ooit was …

Sonnet voor ’t Park van Relst van Marcel Pira

Dorp uit mijn rijke jeugd, ‘k hoor nog je klokken luiden

tussen het feest van regenvlagen in de wind

of, bij gewijde zondagsrust, toen ik als kind

op zoek ging naar mijn vlindersoort, bloemen en kruiden.

Hier vond ik wegen naar de warme zon van ’t zuiden,

maar kwam met spoed terug naar wat ik had bemind:

de witloofboer, de beukendreef, trouwe geluiden

van kippen in de boomgaard, waar de droom begint.

Eén kreeg er onverwacht fraaie gestalte:

een park, bij erfenis bestemd voor kardinalen,

werd als hun godsgeschenk een nieuwe halte

voor menselijk samenzijn met duizend verhalen

van vreugde en van leed, blijdschap van kinderen nog het felst,

fanfare, gitaar met zang. De hemel … in het Park van Relst.

Mortsel 13 mei 2011